Ώρα: λίγο μετά
τις 12 το βράδυ
Στη Ζαμπελίου
στήνεται ένα κουτί. Ένα ωραίο, παραδοσιακό,
γραφικό σπιτάκι. Διασχίζοντας την πόρτα,
μπαίνοντας μέσα σε αυτό το σπίτι, η
εικόνα αλλάζει. Μέσα έχει συρματοπλέγματα.
Στα συρματοπλέγματα, κρεμασμένα σκίτσα.
Κομμένα άτσαλα, βαμμένα μόνο με μαύρο
χρώμα. Αυτός που τα φτιάχνει, αυτός που
τα κρεμά ανάμεσα στα σύρματα, βλέπει
κάτι άλλο. Πέρα και πίσω από την εξωτερική
εικόνα με τα πράσινα παράθυρα και τους
πέτρινους τοίχους. Μέσα στα συρματοπλέγματα,
μια ανθρώπινη μαριονέτα. Σκυφτή, προσπαθεί
να μιλήσει μα δεν μπορεί. Προσπαθεί να
ζήσει, μα δε γίνεται. Απ' έξω, μπροστά σε
αυτό το σκηνικό, άλλες μαριονέτες.
Προσπαθούν να είναι χαρούμενες, προσπαθούν
να ομορφύνουν κι άλλο την εικόνα. Όμως,
μέσα στο κουτί τα σκίτσα σχηματίζουν
μια άλλη εικόνα. Βγαίνεις από το κουτί
κι είσαι πάλι στη Ζαμπελίου. Κάποιος
σου δίνει ένα χαρτί που γράφει “Δε
θέλουμε μια πόλη – σκηνικο”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου