Ώρα: περίπου 8.30 το βράδυ
Όσο δύσκολο κι αν είναι
να περπατήσει κανείς στο παλιό Λιμάνι,
κάποιοι προσπάθησαν να τα καταφέρουν,
παρά τις “παράλογες” απαιτήσεις τους.
Γιατί είναι παράλογη απαίτηση να
προσπαθείς να χωρέσεις στο παλιό Λιμάνι,
και να διεκδικείς ταυτόχρονα τον
προσωπικό σου χώρο. Κι είναι παράλογη
απαίτηση, να προσπαθείς να κινηθείς με
ένα καροτσάκι, ή ένα ποδήλατο, ή με το
μπαστούνι του τυφλού. Και γίνεται ακόμα
πιο δύσκολο, όταν υπάρχει κάποιος, που
αν και δε σου λέει που να κάτσεις,
οριοθετεί την κίνησή σου και συρρικνώνει
συνεχώς το χώρο που σου αναλογεί.
Και όταν οι άνθρωποι
με τις παράλογες απαιτήσεις προσπάθησαν
να καθίσουν στο Συντριβάνι, κατάλαβαν
πως πρέπει να πληρώσουν τη σκιά και τη
στάση. Συνεχίζοντας στο Γυαλι Τζαμί,
αναγκάστηκαν να παίξουν “μουσικό
παγκάκι” υπό τον ήχο του Ζορμπά, για να
καταφέρουν να καθήσουν χωρίς να πληρώσουν.
Και όποιος έχανε στο παιχνίδι, υπήρχαν
χώροι που κοστίζαν 50, 100 ή και 200 ευρώ,
όπου μπορούσαν να απολαύσουν τη θέα.
Και όταν ο νικητής κατάφέρε να μείνει
στο μοναδικό παγκάκι, σύντομα κρεμάστηκε
πάνω και σε αυτό μια τιμή.
Στο τέλος, μείναν μόνο κάποια χαρτιά που έγραφαν “Δε
θέλουμε στάση επι πληρωμή και κίνηση
μετ' εμποδίων”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου